Afgelopen donderdag was ik surprise act bij de avond rond de Sinkgravens (zie vorige bericht). Niet dat ik uit een taart sprong of een stripact ten tonele bracht, nee bescheiden als ik ben deed ik een gedicht, speciaal voor de gelegenheid geschreven. De batte is Drents voor een bruggetje over een wieke (zoek dat maar op bij het Huus van de Taol). Het was een onderhoudende avond vol prachtige verhalen.
De batte
De batte rammelt.
Harde klappen van het kwaad.
Geef ze de volle laag.
Mannen zwegen toen
ze zwijgen moesten
en lang daarna.
Dit land.
De bomen groen, geel bloeit de akker.
Machtige paarden onder het juk.
De kiekendief jaagt op zijn prooi.
Op de fiets.
Ik voel geen kou.
Ik hou van jou.
Ik hou van jou.
Ik hou van jou.
De wieke, een gedempte weg.
Een kaart over een kaart gelegd.
De batte rammelt.
De vijand nadert.
In een sleepboot volgt de nacht.
Dit land wacht op niemand.
Niemand wacht op dit land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten